Archiwa: Wystawy

7.04 – 23.05.2022
wernisaż: 7.04.2022, 18:00

wystawa konkursowa Triennale Rysunku Wrocław 2022
miejsce: Muzeum Współczesne Wrocław

kuratorka: Patrycja Sap

artyści:
Blažej Baláž, Grzegorz Bibro, Barbara Bodio, Marcin Czarnopyś, Tomasz Dobiszewski, Łukasz Głowacki, Grzegorz Grela, Jarosław Grulkowski, Marek Grzyb, Magdalena Grzybowska, Jakub Jakubowicz, Katarzyna Klich, Mateusz Kokot, Grzegorz Kozera, Igor Kubik, Andrzej Kulig, Grzegorz Kumorek, Dorota Kuźniarska, Agnieszka Łakoma, Grupa Łono, Mateusz Majchrzak, Justyna Mędrala, Marcin Mierzicki, Justyna Molska, Adam Nowaczyk, Izabela Olesińska, Alicja Panasiewicz, Adam Panasiewicz, Veronica Blanco Perales, Urszula Pieregończuk, Hanna Rozpara, Kasper Lecnim, Irmina Rusicka, Jędrzej Sierpiński, Paweł Baśnik, Justyna Baśnik, Miłosława Skomra, Jakub Słomkowski, Jarosław Słomski, Anna Szmuda, Michalina W. Klasik, Katarzyna Wójcicka

Hasło tegorocznej edycji konkursu Triennale Rysunku zostało wybrane ze względu na jego aktualność oraz pojemność i wielowątkowość. Daje twórcom możliwość eksplorowania rozmaitych kontekstów i znaczeń, odniesień do wątków historii dawnej i najnowszej, rzeczywistości pandemicznej, nowych i starych porządków, kultury, popkultury, religii, polityki oraz do podjęcia treści osobistych. Spośród prezentowanych w przestrzeniach Muzeum Współczesnego Wrocław realizacji, niezwykle zróżnicowanych nie tylko w kontekście sposobu myślenia o medium, ale przede wszystkim na płaszczyznach znaczeniowych, łagodnie wyodrębniają się trzy główne zagadnienia, na które warto zwrócić uwagę. Są to: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, stanowiące w tym przypadku rodzaje wektorów, bez wyraźnego kierunku i zwrotu, po których, w sposób nieliniowy, poruszają się artyści.

W tym kontekście nie sposób nie wziąć pod uwagę miejsca ekspozycji – niegdyś bunkra przeciwlotniczego, dziś siedziby Muzeum Współczesnego Wrocław, który jest milczącym świadectwem skomplikowanej historii i tożsamości Wrocławia. Przyglądając się najbardziej aktualnym praktykom artystycznym, badamy więc nie tylko potencjał rysunku jako medium zanurzonego we współczesności i kreującego ją, ale przede wszystkim przyglądamy się stanowiskom twórców wobec tego co będzie, jest i było.

To by się za siebie nie oglądać wymaga pewnej determinacji i bezwzględności. Rodzi to pewne wątpliwości, czy w ogóle możliwym jest, by faktycznie, prawdziwie i w pełni odrzucić przeszłość i – tym samym – część tożsamości? Wydaje się to być swego rodzaju negacjonizmem historycznym w kontekście nie tyle wydarzeń w dziejach, ale w ujęciu antropologicznym, oznacza odrzucenie koncepcji roli wychowania i społeczeństwa w procesach kształtowania się osobowości i zbiorowości w ogóle. Nie sposób iść wyłącznie naprzód, nie uznając części samego siebie. Niemożność uzyskania całkowitej autonomii od przeszłości jest jedną z kilku przyjętych przez artystów perspektyw – po drugiej stronie stają jednak ci, którzy przeszłość afirmują, wierząc, że rozpoznanie i krytyczna autorefleksja stanowią podglebie dla świadomości, pozycjonowania samego siebie w rzeczywistości i podejmowania działań mających wpływ na przyszłość.

Niejako siłą rzeczy najliczniejszy głos na wystawie stanowią realizacje, które można rozumieć jako rodzaj produktu egzystencjalnego, wyrobu procesu przeżywania, odnoszące się do teraźniejszości, do rzeczywistości właśnie przeżywanej lub dopiero co przeżytej, stanowiące rodzaj komentarza do niej, wyrażające czasem niezgodę na jej kształt, podejmujące z rzeczywistością dyskurs lub wręcz aktywnie zwalczające ją. Artyści, poruszając się w obszarze szeroko definiowanego rysunku podejmują walkę o władzę, możliwość kształtowania otaczającego świata, samostanowienie w rzeczywistości.

Choć prezentowane na wystawie prace przedstawiają zróżnicowane strategie artystyczne, zawsze jednak są to teraźniejszości odbite, zniekształcone przez osobiste doświadczenia, będące obrazem swoistej, mocno zindywidualizowanej, osobniczej percepcji rzeczywistości.

Przyszłość, niezmiennie nieznana, w swej nieuchronności jednak posiada niewyczerpany potencjał spekulatywny, nieprzebrana jest przestrzeń między prawdopodobnym i nierealnym. Przyszłość, według biorących udział w wystawie artystów, bliższa jest jednak słowom Mrożka, że „jutro to dziś, tyle, że jutro”, należy więc patrzeć w nią bez przesadnego optymizmu, szczególnie wówczas, jeśli wobec rzeczywistości stosunek ma się raczej krytyczny. Prezentowane na wystawie realizacje, podejmujące rozmaite wątki związane z przyszłością, mogą, o ironio, wywołać sentymentalne westchnienie, że „kiedyś to było”, i prowokować chęć, by jednak się za siebie obejrzeć.

organizator: Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
współorganizator: Muzeum Współczesne Wrocław

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Projekt dofinansowany przez Wydział Kultury Urzędu Miejskiego Wrocławia

wystawa Moniki Drożyńskiej, laureatki Triennale Rysunku Wrocław 2019

7.04 – 6.06.2022
otwarcie: 7.04.2022, g. 18:00

kuratorka: Katarzyna Krysiak
miejsce: Muzeum Współczesne Wrocław

Jest to wystawa o witaniu gości i strachu przed odwiedzinami. Wystawa o złotych i dziurawych zębach, ruchach robaczkowych jelit, niemieckim proszku do prania, pocie i pongliszu.
Znajdą się na niej prace z serii „Obrusy”, którą Monika Drożyńska rozwija od 2019 r. Jak sama mówi: „Obrus służy do celebracji życia we wspólnocie i w relacjach. Nakrywam obrusem stół, gdy chcę uczcić dzień́. Nakrywam obrusem stół, gdy będę̨ kogoś gościć. Siadamy do stołu. Obrus nas łączy. Trzymamy na nim dłonie, ręce, jedzenie, napoje”.

Prace zostały wykonane w technice haftu ręcznego na tkaninie. Każda jest „esejem” napisanym z użyciem słów, znaków i obrazków. Artystka korzysta tu z wielu alfabetów: gruzińskiego, hebrajskiego czy cyrylicy, alfabetu Morse’a i alfabetu Braille’a, miksuje frazy zapisywane w różnych językach: polskim, ukraińskim, niemieckim, angielskim czy afrikaans, stosuje ikonografię zaczerpniętą z języka migowego, znaków drogowych i ewakuacyjnych, ikonografię ustrojów politycznych, logotypów korporacji i ruchów społecznych, odnosi się do symboliki tatuażu więziennego czy graficznych interpretacji konstelacji gwiezdnych.

Hafty Moniki Drożyńskiej są zapisem przyczyn i skutków migracji, emigracji, podróżowania w jedną stronę oraz zaznaczeniem roli jaką w opowieści tej odgrywa język. Jednym słowem – czemu wciąż gdzieś nas gna i co z tego wynika.

Zostań tuned! 

Projekt jest kontynuacją wystawy „Dużo dobre/ Дуже добре”, prezentowanej w Galerii Foksal latem 2021 r.

Monika Drożyńska (ur. 1979), absolwentka i doktorantka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Hafciarka, aktywistka, artystka sztuk wizualnych. Interesuje się językiem, który bada przy pomocy haftu ręcznego na tkaninie.

Współpracowała m.in. z: Galerią Foksal, Zachętą – Narodową Galerią Sztuki, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Muzeum Współczesnym Wrocław, Mumok w Wiedniu, Ludwig Muzeum w Budapeszcie, Bozar w Brukseli, Sotheby’s Tel Aviv.

Jej prace znajdują się m.in. w kolekcjach: Bunkra Sztuki, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Sztuki Współczesnej Mocak w Krakowie, Muzeum Narodowego w Kijowie, Lentos w Austrii oraz w wielu kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.

www.monika.drozynska.pl

organizator: Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
współorganizator: Muzeum Współczesne Wrocław

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Projekt dofinansowany przez Wydział Kultury Urzędu Miejskiego Wrocławia

20.05 – 28.08.2022

wystawa w ramach Triennale Rysunku Wrocław 2022

miejsce: BWA Wrocław Główny
kurator: Honza Zamojski

artyści:
Uri Aran, Zuza Golińska, Koji Kamoji, Bety Krňanská, David Krňanský, Hanna Krzysztofiak, Przemek Matecki, Zdzisław Nitka, Julia Scher, Aleksandra Ska, Daniel Stachowski, Juliusz Studnicki, Andrzej Szewczyk, Marcin Wicha + Marian Misiak, Zbiorowy

Wydarzenia towarzyszące:

2.06.2022, g. 18:00 Oprowadzanie kuratorskie, prowadzenie: Honza Zamojski
1.06, 8.06, 15.06, 22.06.2022, g. 17:00 Środowe zwiedzanie z Agatą Kalinowską

7.07, g. 18:00 O kondycji współczesnego rysunku – debata w ramach wystawy WORLD(S).
Triennale Rysunku Wrocław 2022
galeria BWA Wrocław Główny | I piętro Dworca Głównego
goście: Marcin Wicha, Honza Zamojski, Przemek Pintal
prowadząca: Kama Wróbel
dostępność: wydarzenie transmitowane online z tłumaczeniem na PJM.  Можливість шепоченого перекладу українською мовою в галереї (звертайтеся: a.kalinowska@bwa.wroc.pl доки 4.07.2022)
wstęp wolny

Paralaksa

W astronomii paralaksą nazywa się zjawisko pozornej zmiany położenia obiektu na sferze niebieskiej względem dalszych obiektów, wynikające ze zmiany miejsca obserwacji, spowodowanej przemieszczeniem się obserwatora. Można też założyć, że istnieje dwóch lub więcej obserwatorów śledzących wzrokiem odległy obiekt kosmiczny. Odwracając powyższą sytuację i spoglądając z odległej perspektywy na owych teoretycznych obserwatorów, okaże się, że widzimy nie tylko ich, ale też zmieniające się krajobrazy, sprzeczne emocje, konkurujące technologie i równoległe światy, w jakich żyją.

Światy

Chyba nie ma nic bardziej trywialnego niż stwierdzenie: „punkt widzenia zależy od punktu siedzenia”. Może to powiedzenie zostało ukute przez jednego ze wspomnianych wcześniej badaczy paralaksy, a może powiedział to ktoś, kto był zbyt uparty, aby się przesunąć. Niemniej faktycznie – mrówka nie spojrzy na świat oczami borsuka zjadającego mrowisko, borsuk nie wykaże się empatią wobec przecinającej jego teren autostrady, a człowiek rzadko kiedy jest w stanie postawić się w sytuacji drugiej osoby.

Rozmawiamy o różnych sprawach, mimo że większość konwersacji to niezgrabne tłumaczenia między językami. Oglądamy rozmaite wytwory kultury, mimo że nie mamy kompetencji, by je pojąć. Słuchamy piosenek, a nie rozumiemy tekstów. Przemieszczamy się codziennie pomiędzy światami, nie chcąc i nie potrafiąc dostrzec ich złożoności. Niezdolność i niechęć są natomiast katalizatorem rozmaitych antagonizmów. Łatwiej przecież powiedzieć: ONI są wstrętni niż ONI są różni. Łatwiej przecież krzyknąć, niż zastanowić się i wyartykułować złożoną wypowiedź. W tak rozedrganej i rozhuśtanej rzeczywistości wielu światów coraz trudniej o podmiotowość, a każda próba zdefiniowania czegokolwiek lub kogokolwiek jest raczej szamotaniną pomiędzy siłami większymi od jednostki.

Rysunek

Ale gdzie w tym wszystkim jest rysunek? – ktoś spyta. Rysunek pojawia się zawsze tam, gdzie brakuje słów, jako uniwersalna metoda komunikacji. Rysunek reaguje natychmiast, trafnie komentując i jest ekonomicznie egalitarny – w końcu wystarczy ołówek i kawałek kartki, aby coś narysować, coś napisać, coś zakomunikować.

Gdyby posłużyć się najprostszymi definicjami i wyrażać malarstwo poprzez kolor, rzeźbę poprzez materię, a architekturę poprzez przestrzeń, to jak określić rysunek i czy istnieją takie właściwości rysunku, które są przypisane tylko i wyłącznie do niego? A może wręcz przeciwnie – z powodu swojej demokratyczności, rysunek potrafi nienachalnie podkradać to, co najciekawsze w innych dziedzinach. W takim rozumieniu rysunek byłby twórczością w jakimś stopniu pasożytniczą, ale też negocjacyjną wobec pozostałych. Rysunek jako nienaprzykrzający się middle man, który często jest inicjatorem prac malarskich, rzeźbiarskich czy architektonicznych. 

WORLD(S)

Koncepcja wystawy „WORLD(S)” jest ściśle związana z architekturą galerii BWA Wrocław Główny i jej dwóch skrzydeł przestrzeni wystawienniczych. Jedną część zajmuje świat jasny, drugą – ciemny. Nie są to opozycje. Jasność i ciemność sal niczego nie symbolizują. Nie ustawiają się też na przeciwnych biegunach dyskusji. Oba światy są różne, lecz o podobnych parametrach i skomponowane według podobnych zasad. W każdym ze skrzydeł galerii ci sami artyści i artystki zaprezentują prace w tożsamych punktach przestrzeni poszczególnych sal.

Różnice i podobieństwa pomiędzy światami widać dopiero poprzez drobne przesunięcia znaczeniowe i kontrasty. Czasem są to kontrasty wynikające z treści prac, innym razem – z formy. Niektóre realizacje igrają z iluzją lustrzanego odbicia, pewne z pojęciami negatywu i pozytywu. Na wystawie rysunek jest więc pod każdą postacią, pozycjonując się często jako punkt styczny w komunikacji pomiędzy różnymi i równoległymi światami. W oderwaniu od ciężaru rozwiązań formalnych staje się słowem, emocją oraz emancypacją. 

Honza Zamojski

organizator: Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
współorganizator: BWA Wrocław

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Podpisy – zobacz

Artyści: Abel Adam, Adamczyk Justyna, Allon Dan, Baśnik Paweł, Berte Filip, Cichoń Monika, Czarnopyś Marcin, Flis Miłosz, Grzyb Marek, Górny Bartek, Grulkowski Jarosław, Jamróz Natalia, Jorrit Paaijmans, Klich Katarzyna, Korzeniowski Piotr, Kowalski Piotr C., Lede Fabian, Łoznikow Grzegorz, Maciejewska Izabela, Marcinkowska Agata, Morawska Bogna, Nowczyk Jolanta, Rak Monika, Reich Johanna, Rusicka Irmina, Sroka Michał, Soja Michał, Suzuki Yuya

Otwarty konkurs, którego jednym z celów jest zaprezentowanie publiczności sztuki obecnego stanu poszukiwań twórczych w zakresie działań rysunkowych i około rysunkowych.
Hasło konkursu to: RYSUNEK JAKO OBIEKT ZAWIERAJĄCY WIEDZĘ.
08.01.2016 r. Jury Open Call, odbywającego się w ramach Think Tank lab Triennale Międzynarodowy Festiwal Rysunku Współczesnego, w składzie:
Natalia Lach Lachowicz, Dobromiła Błaszczyk, Sylwia Krason, Przemek Pintal, Ida Smakosz – Hankiewicz, Anna Stec, Daniela Tagowska, Krzysztof Wałaszek
wyłoniło trzech laureatów: Filipa Berte, Marcina Czarnopysia i Fabiena Lédé

Laureatem Nagrody Głównej Open Call // Think Tank lab Triennale – Nagrody Rektora Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu został belgijski artysta – Filip Berte. Urodzony w r. 1976, studiował Architekturę oraz Malarstwo w Ghent (Belgia). Po zakończeniu studiów pracował jako architekt. Środki wykorzystywane w architekturze same w sobie, nie są dla niego istotne. Jako artysta wizualny, może działać w sposób wolny, odkrywając przestrzeń we wszystkich jej wymiarach. Jego prace charakteryzuje motyw brzegów, migracji i koncepcji granic. W latach 2006–2013 pracował nad jego własnym projektem wizualnych poszukiwań Eutopia, którym zajmował się na terenie Europy i którego badania przybrały formę budowy domu. W 2011 Berte otrzymał nagrodę East Flanders’ Visual Arts Prize za jego multidyscyplinarny dorobek artystyczny. Jury wyróżniło jego prace z cyklu pt. Un-Home.

Drugą nagrodę, ufundowaną przez Galerię Arttrakt otrzymał Marcin Czarnopyś za zestaw prac: Icchok Lejb Symchowicz, Pamiętnik Marii K oraz Myj twarz i o mnie nie zapomnij. Marcin Czarnopyś (ur. 1989, Przemyśl) – studiował malarstwo artystyczne na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, naukę kontynuował na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Otrzymał dyplom z malarstwa za pracę „Sign, matter, mood”.

Nagroda magazynu Contemporary Lynx przypadła artyście francuskiego pochodzenia – Fabienowi Lédé (ur. 1981, Montbard (Francja). Artysta wizualny, scenograf. Swoje utrzymane w „naiwnym” stylu prace opisuje kategoriami raw couture i psychodelic electro-pop. Ilustrator książek, autor wielu murali i malowideł ściennych w prywatnych domach i w przestrzeni miast. Absolwent Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Orleanie oraz Interdisciplinary Printmaking na Wydziale Grafiki i Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Założyciel Galerii i Artoteki Nü Köza w Dijon we Francji. Obecnie mieszka we Wrocławiu i w Dijon (Francja).

Wystawa prac zakwalifikowanych do konkursu Open Call TTT
GALERIA ARTTRAKT

Wystawa prac zakwalifikowanych do konkursu Open Call TTT
GALERIA MIESZKANIE GEPPERTA

Wystawa prac zakwalifikowanych do konkursu Open Call TTT
GALERIA TĘTNO

n_TROPIA to umowna przestrzeń wielowymiarowa, gdzie n= ±∞ (plus minus nieskończoność). To także galeryjna przestrzeń ko_egzystencji różnych punktów widzenia, mediów i sposobów patrzenia poprzez formy elementarne np. punkt, linię, płaszczyznę.

07.01– 28.01.2016

ul. Bolesława Chrobrego 24, Wrocław
kuratorki:
Jagoda Dobecka
Iwona Ogrodzka
Anita Welter

Celem konkursu jest wyłonienie najciekawszych, najwartościowszych artystycznie dyplomów rysunkowych, które zostały obronione w przeciągu ostatnich trzech lat przez absolwentów wyższych uczelni artystycznych i absolwentów jednostek uniwersyteckich w Polsce. W konkursie udział wzięło 7 uczelni artystycznych w Polsce, w tym: ASP Gdańsk, ASP Katowice, ASP Kraków, UA Poznań, UMK Toruń, ASP Wrocław oraz ISW Zielona Góra.

Skład Komisji Konkursowej:
dr hab. Radek Czarkowski, dr hab. Elżbieta Jabłońska, dr Piotr Kossakowski, dr hab. Jakub Najbart, prof. Jacek Szewczyk, prof. Maria Targońska, dr hab. Przemek Pintal, dr hab. Wojtek Pukocz, zespół kuratorski Galerii MD_S: Jagoda Dobecka, Iwona Ogrodzka, Anita Welter (jako 1 głos).

Laureatem Nagrody Głównej ufundowanej przez Dziekana Wydziału Malarstwa i Rzeźby ASP im. E. Gepperta we Wrocławiu, prof. Wojciecha Pukocza został:
Michał Sroka z Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

W wystawie pokonkursowej wzięli udział:

Galeria MD_S:
Ada Bednarek (ISW Zielona Góra)
Andrzej Dyja (ASP Wrocław)
Katarzyna Kulikowska (ISW Zielona Góra)
Liliana Piskorska (UMK Toruń)
Jolanta Płotkowskaj (UMK Toruń)
Michał Sroka (ASP Kraków)

ASP we Wrocławiu – budynek główny przy pl. Polskim:
Paulina Brelińska (UA Poznań)
Katarzyna Celek (ASP Kraków)
Zuza Dolega (ASP Gdańsk)
Łukasz Gierlak (ASP we Wrocławiu)
Emilia Kina (ASP Kraków)
Agnieszka Piotrowska (ASP Katowice)
.
Prace pozostałych uczestników konkursu OSTATKI zostały pokazane w formie dokumentacji w Holu głównym Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu.

Nagrodzony dyplom Michała Sroki pokazany został w Galerii MD_S

04.12.2015 – 03.01.2016

STRUCTURES
kurator: Daniela Tagowska

BARBARA, infopunkt
ul. Świdnicka 8c, Wrocław

11.12.2015 – 24 .01.2016
Kolekcja prac pochodzących ze zbiorów Podlaskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych

Kolekcja Galerii Arsenał w Białymstoku.
kurator: Elżbieta Jabłońska
Galeria CSU NEON,
ul. Traugutta 21

Artyści:
Wojciech Bąkowski
Hubert Czerepok
Dan Perjowschi
Jadwiga Sawicka
Konrad Smoleński
Janek Simon

Przegląd performance rysunkowego / performance meeting: 10-11.12.2015
kuratorka: Małgorzata Kaźmierczak

MUZEUM NARODOWE we WROCŁAWIU
Pl. Powstańców Warszawy 5

ARTYŚCI:
dzień I-y:
Przemek Branas
Fiona Wright
Magdalena Grzybowska
Mineki Murata
Alastair MacLennan

dzień II-gi:
Mehdi Farajpour
Seiji Shimoda
Dariusz Fodczuk
John Andrew Court
.